Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης «έφυγε» και σήμανε πραγματικό τέλος εποχής. Ηταν φτιαγμένος από άλλα «υλικά». Μόνο αυτά που έζησε ο ίδιος μπορούν να δημιουργήσουν έναν τόσο μοναδικό άνθρωπο. Από τις ώρες αναμονής σε ένα κελί για την εκτέλεση από τους Γερμανούς και μετά, βίωσε εμπειρίες που οι μετέπειτα γενιές μόνο από βιβλία θα μάθουν. Ηταν η πιο περίπλοκη, ίσως και η πιο αδικημένη, περίπτωση ηγέτη της μεταπολεμικής Ελλάδας. Ηταν ένας Ευρωπαίος statesman, που στεκόταν με άνεση και αυτοπεποίθηση δίπλα στους άλλους Ευρωπαίους ηγέτες της γενιάς του. Κατεξοχήν εκπρόσωπος της σχολής του ρεαλισμού στην οικονομία και στην εξωτερική πολιτική, πήρε πολλές φορές προωθημένες θέσεις που του κόστισαν πολιτικά. Δεν τον ένοιαζε, όμως, να «μπαίνει στη φωτιά» με μια υπεραισιόδοξη αυτοπεποίθηση. Ηταν σκληρός πολιτικός αντίπαλος, αλλά ήξερε το κόστος των μεγάλων διχασμών για τον τόπο. Η ομιλία του στη Βουλή λίγη ώρα μετά τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη είναι ένα μάθημα για όλους μας, ειδικά για την ιστορική φάση που διανύουμε. Ηταν ίσως η κορυφαία στιγμή του.
© MichaelidesPost.Com®
